Wielopartówka..

Takeo · -Moderator-

Przez chwilę stał tak wtulony w nią. Płakał. Nigdy jeszcze nie płakał przy kobiecie, teraz pozwolił sobie na chwilę słabości. Złamał się.

Etinette · -Moderator-

Pragnęła go jakoś uspokoić, pokazać, że nie jest sam, że może jej zaufać. Nie wiedziała tylko jak to zrobić.

Takeo · -Moderator-

Opadł bezsilnie na kolana. Już przestało go obchodzić to czy zobaczy go w takim stanie. Pozwolił sobie na łzy. Pozwolił, by patrzyła na niego. Nie chciał litości, ale nie miał już siły ukrywać swych prawdziwych uczuć. Miał już wszystkiego dość.

Etinette · -Moderator-

Teraz była pewna, że pokazał jej swe prawdziwe oblicze. Widziała w jego załzawionych oczach, że nie pożądał współczucia, on potrzebował zrozumienia, które chciała mu dać.

Takeo · -Moderator-

Spojrzał na nią z wahaniem. Był pewien, że nie nalezy ona do tych wszystkich ludzi, którzy zwykle go otaczali. Do tych, którzy nie umieli go zrozumieć. Ona była inna. Uśmiechnął się do niej, przez łzy i otarł dłonią twarz. Po chwili siedział na ziemi uśmiechnięty. Znów to zrobił. Skrył się za maską, tylko po to, by nie dokładać jej zmartwień. Przecież nawet jej nie znał, a wydawało się jakby wiedział o niej wszystko.

Etinette · -Moderator-

Czuła pewnego rodzaju przywiązanie do niego. Nie mogła patrzeć jak przed nią udaje, po raz kolejny symuluje szczęście. Liczyła na prawdę, na to, że powie jej co czuje, jak zmienił go świat. Nie wierzyła jego wygiętym w łuk ustom, one kłamały, ukrywały uczucia.
- Przestań udawać - szepnęła bezgłośnie poruszając ustami - bo nie musisz - dodała niepewnie.

Takeo · -Moderator-

Podniósł się z podłogi i spojrzał twardo w jej oczy. Były przepełnione smutkiem, strachem oraz chęcią niesienia pomocy. Uśmiechnął się krzywo.
- Nie muszę? - zapytał niepewnie. - Nie chcę dokładać ci zmartwień. - dodał po chwili, delikatnie chwytając ją za dłoń.

Etinette · -Moderator-

Ścisnęła jego chłodną rękę. Próbowała dodać mu otuchy. Miała zmartwienia, ale ciekawił ją, on i jego świat, problemy, realia życia.
- Nie musi - upewniła go głośnie niż poprzednim razem.

Takeo · -Moderator-

Jej miękki głos dodał mu odwagi. Czuł, że może się przed nią otworzyć. Może nie do końca, ale już nie musi być taki niedostępny. Opuścił niektore bariery. Już nie uśmiechał się. Jego twarz wyrażała teraz zarówno smutek, żal, wstyd, jak i ból i cierpienie. Poczuł jak prowadzi go delikatnie z powrotem do salonu. Pozwolił jej na to.

Etinette · -Moderator-

Usiadł, a ona zaraz przy nim. Delikatnie położyła głowę na jego ramieniu, tak jakby chciała być bliżej, lepiej słyszeć, co ma jej do powiedzenia.

Takeo · -Moderator-

Spojrzał na nią niepewnie i objął ramieniem. Bał się, że gdy się o wszystkim dowie to od niego odejdzie. Nie chciał by tak się stało. Obawiał się rozmowy. Wolał milczeć. Po plecach przeszedł mu zimny dreszcz. Wzdrygnął się.

Etinette · -Moderator-

Poczuła jak jego ciało zadrżało. Uspokajająco opuszkami palców dotknęła jego ramienia.

Takeo · -Moderator-

Odetchnął głęboko i jeszcze raz spojrzał w jej oczy. Tym razem dostrzegł w nich zainteresowanie. Przygryzł wargę. Nie chciał nikomu nic o sobie mówić. Nauczył się żyć w samotności, a teraz znów dostał szansę, by komuś zaufać. Chciał tego, ale bał się. Westchnął ciężko i zamknął oczy. Nie chciał widzieć jej twarzy. Bał się, że zobaczy w niej współczucie.
- Nie chciałem tego. - zaczął cicho. - Nie chciałem zostać w to uwikłany. Wszystko się skomplikowało. Nie miałem jak im oddać ostatniej raty. Od tej pory ścigają mnie. Odbierają mi wszystko. Odebrali mi rodzinę.. odbierają każdego, kogo pokocham. Dlatego lepiej byłoby dla ciebie, gdybyś jaknajmniej wiedziała... - po jego policzkach spływały łzy, a wargi drżały. Przygryzł je nieznacznie. Wciąż nie otwierał oczu. - Nie chcę, by i ciebie zabrali.

Etinette · -Moderator-

Milczeli, a cisza zdawała się odbierać im powietrze. Dziewczyna rozumiała to i nie zamierzała go zostawiać, nie gdy już tyle jej powiedział. Uniosła się nieznacznie całując go w policzek.
- Nie martw się - wyszeptała wprost do jego ucha, przez przypadek dotykając go ustami.

Takeo · -Moderator-

Odwrócił się w jej stronę jak oparzony i zmierzył karcącym spojrzeniem.
- Powiedz mi...jak mam się nie martwić? Odebrano mi wszystko. Nie mam nikogo. Czy ty wiesz jak to jest być samotnym? - zapytał ostro, zbyt ostro. Zdał sobie z tego sprawę i odsunął się nieznacznie. Znowu nie wytrzymał. Znów wybuchnął. A miał już tego nie robić. - Przepraszam... - szepnął, a potem roześmiał się. - Znowu cię przepraszam. Widzisz? Tylko do tego się nadaję. Wciąż przepraszam, a potem znów popełniam te same błędy. - stwierdził, wykrzywiając twarz w grymasie złości. Był zły na samego siebie. - Lepiej by było, gdyby mnie nie było. - szepnął po chwili milczenia.