Wielopartówka..

Takeo · -Moderator-

- I nie chce znać... nie chce znać.... nie chce móc... - odparł niekontrolując łez. - Nie mogę cię kochać. Nie mogę... - szeptał rozpaczliwie. - Tak nie może być. Nie może.

Etinette · -Moderator-

- Cii - położyła palec na jego ustach by go uspokoić. Rozumiała, ale chciała mu pokazać, że może ją poznać, że nic się nie stanie, że ona się nie boi, więc i on nie powinien.

Takeo · -Moderator-

Zagryzł wargę i zamknął oczy. Nie potrafił uspokoić szybkiego bicia serca. Nie potrafił uspokoić umysłu. Obrazy... Jeszcze tak żywe obrazy napływały do jego umysłu. Ciała jego rodziny, ukochanej, dziecka... To wszystko stanęło mu w pamięci. Widział jeszcze jedno ciało... ciało sympatycznej blondynki... Nie... Tak nie może się stać. Nie może. Wstał gwałtownie z kanapy i wybiegł z domu.

Etinette · -Moderator-

Szybko poderwała się z kanapy i ruszyła za nim. Tylko moment zajęło odnalezienie go wśród niewielkiej liczby osób, to była jedna z najbardziej opustoszałych dzielic miasta. Chwyciła go za dłoń.

Takeo · -Moderator-

- Zostaw mnie! - krzyknął. - Zostaw.. Nie chce cię znać. Nie mogę. Zrozum proszę... - dodał wyrywając dłoń z jej uścisku. Spuścił głowę. Po jego twarzy znów spływały słone łzy, przyspieszył kroku, przeklął się w duchu. Znów ranił kolejną osobę. Ranił...

Etinette · -Moderator-

- Nie zostawię - krzyknęła najgłośniej jak umiała. Zrobiła to by dojrzał jej determinację, jej desperacką chcę zatrzymania go przy sobie, poznania.

Takeo · -Moderator-

Udał, że nie usłyszał. Przeszedł na drugą stronę ulicy i skręcił w pierwszą lepszą aleję. Nie chcial znać nazwy ulic, które przemierzał. Nie chciał, bo nie mógł już tu wrócić. Nie miał prawa.

Etinette · -Moderator-

Patrzyła jak się oddalał, wiedziała, że jeszcze go spotka czuła to, czuła przywiązanie do niego. Obrócił się na chwilę, a ich spojrzenia spotkały się.

Takeo · -Moderator-

Pożegnał ją w duchu. Miał nadzieję, że już się nie spotkają. Westchnął ciężko i podążył swoją drogą. Samotną ścieżką życia.

Etinette · -Moderator-

Powolnym krokiem wróciła do mieszkania, czując jak słońce muska jej skórę. Wciąż czuła jego zapach, w podświadomości widziała jego czekoladowe tęczówki.

Takeo · -Moderator-

Samotnie przemierzał ulice miasteczka. Znowu zbierało się na deszcz. Sięgnął do kieszeni kurtki... Stanął gwałtownie. Jak mógł być tak głupi. Jego kurtka została w mieszkaniu Annelien... Kurtka wraż całą jej zawartością. Z dokumentami i kluczami od mieszkania. Przeklął się w duchu i zawrócił powłóczając nogami.

Etinette · -Moderator-

Usiadła na kanapie. Delikatnie przesunęła palcami po oparciu. Uśmiechnęła się promiennie. Już wiedziała, że spotka go szybciej niż przypuszczała. Teraz tylko w napięciu czekała.

Takeo · -Moderator-

Stanął pod jej klatką. Zamknął oczy. Nie chciał wracać. Nie chciał widzieć jej zielonych oczu, czuć jej aksamitnych włosów i jej zapachu, a jednocześnie jej osoba przyciągała go jak magnez. Dobrze zapamiętał dokładny adres, chociaż nikt mu go nie podawal. Zapukał do drzwi.

Etinette · -Moderator-

Poczuła, że serce bije szybciej niż normalnie. Zbliżyła się do drzwi i otworzyła je szeroko. Ponownie mogła topić się w jego spojrzeniu.

Takeo · -Moderator-

- Zostawiłem kurtkę. Mogę ją odzyskać? - zapytał bez wstępnych ogródek. Chciał załatwić sprawę szybko. Jego głos był zimny, ale oczy błądziły po jej kształtach.