Słowa jak sztylety...

Takeo · -Moderator-

Słowa popłynęły z Twych ust,
jak lawina ostrych noży,
które wbiły się boleśnie,
w krwawiące już serce…
I nie było sposobu,
by powstrzymać łzy.
Spłynęły po policzkach,
jak lśniące diamenty,
ale Ty nie zwróciłeś na to uwagi,
nie przejąłeś się…
Dalej mówiłeś swoje,
dalej raniłeś,
nie chciałeś przestać,
a może nie wiedziałeś?
Może nie widziałeś,
jak mnie to boli,
nie chciałeś zobaczyć,
że zmieniam się…
Z mej twarzy zniknął
pogodny uśmiech,
oczy stały się zimne,
jak najtwardszy lód…
Serce zamknęło się przed Tobą,
tworząc ciasny mur…
Zamknąłeś usta,
ze zdumieniem otworzyłeś szerzej oczy…
Teraz zrozumiałeś,
jaki błąd popełniłeś…
Zawróciłeś z wcześniej obranej drogi…
i…
przeprosiłeś…
…
..
.
Ale ja już nie umiem…
przebaczać…
..
.
Wybacz mi…

anne · -Administrator-

Baaardzo ładny, tylko (w końcu wiem, co powiedzieć poza "bardzo ładny") końcówka (mimo, że ładnie brzmi przy czytaniu) trochę dziwnie wygląda.
Ale przekaz i ogólnie wszystko mi się podoba. Sama coś takiego przekazuję, mniej więcej.

Takeo · -Moderator-

dziękuje :*

Ive · -Moderator-

Ostatnio nie mogę ani czytac taich wierszy, ani słuchać takich piosek, bo od razu zaczyna się ze mną dzieć coś bardzo dziwnego i nieprzyjemnego... tak jakby ktoś mi wydzierał kawałki duszy. Dlatego nie jestem obiektywna... myśle, że w normalnych warunkach, podobałby mi się... bo teraz marzyłam tylko o tym, aby się skończył...