Nie jestem romantykiem.

blackmiracle · Pisarz bez polotu

Nie lubię wierszy- mówisz, a po chwili miłość w słowach drżących mi wyznajesz.
Nie jestem romantykiem- zaprzeczasz, a zaraz potem opowiadasz mi, jak tęsknisz,
gdy mnie nie ma. I opisujesz mi widok wieczornego nieba. Z wezbranych ze wzruszenia łez
tworzysz symfonię na cześć miłości. Z dotyku i spojrzenia przelewasz to, co najpiękniejsze do mojej duszy.
Zaprzeczasz sam sobie, kochanie. Bo kto kocha i mówi o tym prosto, bez patosu, prawdziwym jest poetą, z krwi i kości

To nie wiersz, ale liryka. Więc chyba tutaj? Jeśli nie, to przepraszam...

Liz · Średniozaawansowany pisarz

Kategoria dobra (ale na przyszłosć, nie używaj takiej małej czcionki, bo musiałam przycisnać nos do ekranu, zeby zobaczyć ten mały druczek).
Pięknie. Zdaje się, że udało Ci się uchwycić istotę człowieka romantycznego w prostych słowach. Chociaż na ten temat można mówić i mówić, ale tak jest wspaniale.
Ten tekst nasuwa mi pewne skojarzenia, choć zatrzymam je dla siebie, bo dotyczą życia osobistego. Ale skojarzenia w pełni przyjemne. Dlatego po przeczytaniu tego utworu uśmiech wkrada mi sie na twarz Smile

anne · -Administrator-

Zgadzam się z przedmówczynią (leń mnie dopadł, więc już nie powtarzam).

Bardzo ładnie to brzmi i teraz już absolutnie zaczynam wariować na punkcie tej chińskiej poezji i wszystkiego, co wygląda w jakiś sposób podobnie.
Świetnie uchwycona istota rzeczy, będę czytać do poduszki.
Tylko przecinka przed "co" tam pod koniec brakuje.

Ive · -Moderator-

Z czyśm mi się kojarzy... ale nie wiem z czym... A po za tym... ładne chodź mnie nie zachwyca.